Omwille van godsdienstige troebelen ging de 13e eeuwse Sint-Michielskerk in 1579 gedeeltelijk in de vlammen op, net als het kasteel en een groot deel van de dorpskom. Toch werd ze vanaf 1609 geleidelijk aan herbouwd. In de Flandria Illustrata (1641) van Antonius Sanderus staat een afbeelding van de kerk zoals ze er toen uitzag. In de loop van de 17e eeuw werd ze vervolgens in verschillende fasen verbouwd of hersteld. Ook na de Eerste Wereldoorlog moest de kerk volledig heropgebouwd worden. Hoewel dit gebeurde volgens de vooroorlogse plannen, bemerken we op de foto van de vooroorlogse kerk, gezien vanuit de Dorpsstraat (nu Diksmuidseweg), enkele duidelijke verschillen met de huidige kerk. De sacristie leunde toen nog niet links aan tegen de zuiderbeuk. De altaarramen - waarvan de middelste een kruisigingsscène toonde - waren blind en de kerkhofomheining was van metaal.
Vanaf eind 1914 werd de kerk samen met de rest van het dorp geleidelijk aan vernield. Na de Duitse gasaanval op 22 april 1915 kwam het front vlakbij op de kanaaloevers te liggen. De foto toont de desastreuze toestand van de kerk in datzelfde jaar. De zijmuren staan er nog gedeltelijk, van de toren rest alleen nog een schamel stuk. De metalen kerkhofomheining is omgevallen en de graven zijn zwaar beschadigd. op het einde van de Eerste Wereldoorlog zou van de kerk alleen nog een puinhoop overblijven.
In 1923 werd ze gelukkig heropgebouwd, maar eind mei 1940 had Boezinge opnieuw met oorlogsgeweld te maken. Toen de Duitse troepen naderden, trokken de Britse zich terug. Daarbij werd de kerk door artillerie beschoten. De toren en daken werden zwaar beschadigd en ook binnenin was er heel wat vernield.
De legendarische legeraalmoezenier Jules Vanneste ging in 1919 aan het werk in Boezinge. Hij zou er pas in 1933 officieel als pastoor benoemd worden. Pastoor Vanneste vestigde zich eerst dicht bij het station in een houten barak die voordien bewoond was door veldwachter Benoit Govaerts. De barak diende 's morgens las kapel, daarna werd ze eetplaats en bureau voor het ontvangen van de teruggekeerde Boezingenaars. In 1923 werd dan een betere pastorij gebouwd. Ze is hier rond 1930 te zien vanaf het Katspel. Het monument voor de Boezingse gesneuvelden en burgerlijke slachtoffers, ingehuldigd op 24 juni 1928, is al te zien, naast enkele eenvoudige grafkruisen. Het kerkhof heeft ook een toegang in de Dorpsstraat (zichtbaar achter de kinderen). De Dr. Dekemelelaan is niet te zien omdat de "boulevard" toen nog een smalle wegel was. later werd het een bredere zandweg en pas rond 196à de kasseistraat zoals we ze nu kennen.
De naam van het plein verwijst naar het kaatsspel, een populaire volkssport in de late middeleeuwen en een voorloper van het tennis, waarbij men een bal wegkaatste met de handpalm.
Het spel werd meestal op het dorpsplein beoefend, in de buurt van herbergen, waar ook gegokt werd. Rond het dorpsplein herkennen we in 1915 nog volgende zaken: links de ruïnes van een huizenrij die na de oorlog niet heropgebouwd werd. Een van deze huizen was café "De Bonte Os". In het midden is het gebouw van huidig café "Katspel" te zien, met op de nok verder op de achtergrond het kloostertorentje. op de voorgrond liggen enkele biertonnen van café "De Zwaan".
De andere foto toont het geheel vanuit een andere hoek en een jaar later. In juli 1916 ligt de Dorpsstraat er verlaten en vernield bij. Boezinge is op dat moment al meer dan een jaar doorsneden door de frontlijnen op de kanaaloevers. Afgezien van de soldaten is het niet meer dan een spookdorp in puin, getuige de ruïne van café "De Zwaan", een van de vroeger talrijke dorpscafés. Verderop zijn de resten te zien van de woningen waar nu de Dr. Dekemelelaan begint. Pas in 1919 zouden de eerste pioniers terugkeren uit den vreemde, om te zoeken waar ooit hun huis gestaan had.
Roger de Thibault de Boesinghe werd burgemeester van Boezinge na de dood van zijn vader Ernest op 27 juli 1929. eind 1932 werd hij herverkozen als burgemeester. op 28 mei 1933 huldigden de dorpelingen hem met een stoet. Die eindigede op het Katspel, waar de groep oud-strijders links met hun vlag poseert. Rechts staat de wagen van duivenbond "De Zwaluw" met daarachter de toneelgroep van het Davidsfonds. Bemerk de mooie gevel van de woning van de familie Dekemele op de achtergrond.
Deze foto van het Schoolstraatje is een zeldzaam beeld van voor de Eerste Wereldoorlog, toen Boezinge nog meer dan 80 cafés telde. Meer dan de helft daarvan lag in de dorpskom. De fotograaf stond in de Elverdingestraat (nu Boezingsestraat) en maakte deze opname richting kerk en Katspel. Toen had het straatje nog maar een smalle kasseistrook in het midden, maar het telde wel 5 cafés. Het witte huis rechts is de herberg "De Koekuit", wat verder aan dezelfde kant liggen "De Kuiperij" en "De Slachterij". Links vooraan is de zijgevel van "De Leeuw van Vlaanderen" te zien en op het eind van de straat ligt "In den Anker".
Op de hoek van de Dorpsstraat met de Elverdingestraat, links op de foto, is een deel van het vooroorlogse klooster te zien. De zusters die vanaf 1859 in Boezinge les gaven aan de meisjes van het dorp en er uiteindelijk in 1871 een volwaardig klooster kregen, kwamen van de kloostergemeenschap van Klerken. De kapel staat er nog niet. op het kruispunt maant de wegwijzer naar "Yperen" en "Dixmude" de passanten het volgende aan: "Rydt rechts. Steekt links voor."
Zoals ook elders in de streek trok op het einde van de Tweede Wereldoorlog een feestelijke bevrijdingsstoet door het dorp. In Boezinge was dat op 17 juni 1945. De oudste vereniging van Boezinge, de Koninklijke Handbooggilde Sint-Joris, stapt voorbij het in 1921 heropgebouwde klooster en de school. Achter het paard zien we Maurits Turck, Albert Vandewalle, Henri Liefhooghe en Theophiel Decoene.
